แอบ

เนื้อเรื่อง

สวัสดีค่ะ  ฉันชื่อฟ้าค่ะตอนนี้เรียนอยู่ ชั้นม.6เเล้ว
ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่2คนชื่อเมฆ กับ ดาว
ดาว เป็นผู้หญิงเก่งค่ะ เรียนเก่ง เเละสนิทกับฉันมาตั้งเเต่ม.1เเล้ว 
ด้วยความสนิทเลยทำให้เราสองคนเเค่มองตาก็รู้เเล้วว่าคิดอะไรอยู่

เมฆเป็นผู้ชายนิ่งๆค่ะ เเต่ใจดี เด่นเรื่องกีฬาชอบช่วยเหลือเวลาเดือดร้อนอยู่ตลอด

ด้วยความที่เรา3คนสนิทกันมากทำให้มีอะไรก็ปรึกษากันได้ทุกเรื่อง
เเละเเน่นอนว่าต้องรวมถึงเรื่องความรัก

ฉันแอบชอบเพื่อนข้างห้องคนนึงค่ะ ชื่อหมอก
หมอกเป็นนักบอลตัวเต็งของจังหวัด เรียนเก่งมากๆ ได้ที่1ของระดับชั้น

ฉันชอบหมอกมาตั้งเเต่ตอนกำลังจะขึ้นม.4 ค้าเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง 
ฉันมีเมฆที่รู้จักกับหมอกด้วยความที่ว่าเล่นบอลด้วยกันบ่อยๆ 
เลยทำให้เราได้คุยกันบ้างในบางโอกาส

ทำให้เราได้รู้ว่าควมจริงหมอกเรียนโรงเรียนเดียวกับเรามาตั้งเเต่  ม.ต้น เเล้วตอนจบม.3หมอกพยายามไปสอบเรียนต่อที่โรงเรียนในตัวเมืองเเต่ไม่ติด เลยกลับมาเรียนที่โรงเรียนนี้ โรงเรียนเดิมที่เรียนอยู่ตั้งเเต่ ม.ต้น

เราชอบให้เมฆช่วยสืบเรื่องของหมอกให้ ทำให้รู้ว่าจริงๆเเล้วหมอกยังไม่มีแฟน  เต่มีคนที่ชอบเเล้ว
รุ่นน้องที่เข้ามาชอบมาปลื้มหมอก ก็โดนปฏิเสธไปตามๆกัน  นั่นก็เป็นอีก1สาเหตุที่ทำให้เราตัดสินใจแอบชอบเเบบนี้ไปเรื่อยๆ

เช้ามืดวันหนึ่งที่ฉันนต้องรีบมาโรงเรียนด้วยภาระหน้าที่ ที่ต้องมาถือพานไหว้ครู พร้อมกับเมฆ ทำให้ฉันเเละเมฆต้องมาโรงเรียนตั้งเเต่ตี5 เเต่มันคุ้มค่ามาก เพราะเราได้เจอ "หมอก"

ฉัน หมอก เเละ เมฆ นั่งกินโจ๊กกระป๋องกัน3คนในโรงอาหารที่ไร้ผู้คน ถึงจะรู้สึกว่าลำบาก แต่ตั้งเเต่นั้นมาฉันก็มาโรงเรียนตอนตี5กับเมฆทุกวัน เพื่อมานั่งกินโจ๊ก เเละทุกๆวัน ฉันก็เจอหมอก

ด้วยความที่ฉันเเละเมฆสนิทกันมาก ทำให้เพื่อนในห้องหลายๆคนพากันเเซวเราสองคนว่าเป็นแฟนกัน ทุกครั้งที่โดนแซวฉันกับเมฆก็จะหน้าแดงไม่พูดอะไรเลย 

ฉันจะชอบไปนั่งรอเมฆที่สนามฟุตบอลทุกเย็นหลังเลิกเรียน เพราะที่่นั่นมีหมอกอยู่ด้วย ต่อให้ต้องกลับบ้านดึกๆทุกวันมันก็คุ้มค่ามาก 
หลังจากที่เมฆและหมอกเล่นบอลกันเสร็จ เมฆจะเป็นคนมาส่งฉันที่หน้าบ้านทุกครั้ง 
เเต่ระหว่างทางก็มีหมอกเดินมาด้วย บ้านหมอกถึงก่อนบ้านของฉัน เพราะฉะนั้น หมอกเลยจะเเยกตัวออกไปก่อน เเละเมฆจะเป็นคนมาส่งถึงหน้าบ้านทุกที

เเละวันนี้ก็เหมือนกันหลังจากเตะบอลกันเสร็จ ฉัน เมฆ และหมอก ก็เดินกลับบ้านพร้อมๆกัน

"เอ่อ ฟ้า หลังจากจบ ม.6เเล้ว แกจะเรียนไรต่ออ่ะ"
เมฆเอ่ยถามระหว่างทางกลับบ้าน โดยที่มีหมอกฟังอยู่ด้วย
"ฉันคงเรียนอะไรก็ได้ที่จบมาเเล้วได้มาดูพวกแกเตะบอลทุกวันอ่ะ555+"
ฉันพูดแหย่ๆ พร้อมหัวเราะ หวังจะให้หมอกรู้บ้างว่าคิดยังไง

"เอาดีๆดิ เราอยากรู้จริงๆ"
เมฆเอ่ยถามอีกครั้ง

"เราคงเรียนอะไรเกี่ยวกับคหกรรมอ่ะมั้ง เเล้วตอนนี้ ที่โรงเรียนเรามีการเเข่งขันทำเค้กด้วยอ่ะ เเต่ต้องไปแก่งเเย่งเอาใบสมัคร เลยไม่อยากสมัครเเล้ว"

พูดออกไปด้วยความถอดใจ คนเยอะอย่างกับหนอน ให้ไปเบียดเสียดเอาใบสมัครคงไม่ไหว


------------------------------------------------------------

วันนี้ฉันไม่ได้ไปโรงเรียน เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่ ต้องอยู่เฝ้าบ้าน1วัน
มะรืนเเล้วซินะวันประกวดทำเค้ก  เเต่วันนี้เปิดให้สมัคร เห้ออออ ตัดใจเถอะฟ้า

กริ๊งงงงงง

เสียงกริ่งหน้าบ้านทำให้ฉันสะดุ้ง รีบเด้งตัวออกจากที่นอน เมื่อลงไปถึงชั้นล่าง ทันทีที่เปิดประตูไม่มีใครอยู่หน้าบ้านเลย

เห็นแค่เพียง.....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลูกบอล1ลูก พร้อมกระดาษ1แผ่น 
เมื่อหยิบขึ้นมาดู มันคือใบสมัครลงเเข่งขันประกวดทำเค้ก

เย่ๆๆๆๆๆๆ  ได้มาเเล้ว  เเต่ใครกันนะ ที่ทำแบบนี้ เเต่ยังไงก็ขอบคุณนะ

พอเข้ามาในบ้าน ฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหายัยดาวเพื่อนสาวสุดเลิฟ

"ว่าไงยะเเก วันนี้ไม่มาเรียนพร้อมไอเมฆเลยนะ แอบไปเที่ยวไหนกันไม่ชวนเลยนะ"

"อ้าว  วันนี้เมฆก็ไม่ไปหรอ ไม่ได้อยู่กับฉันนะ วันนี้ฉันต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียวเซ็งแย่"

"หรอออ  เออ แก แป๊บนึงนะข้อความเข้า"

"แหมๆๆๆ ดาวววว ฮอตไม่เบาเลยน๊าาาาาา หนุ่มที่ไหนส่งข้อความมายะ"

"แหมๆๆๆ ฟ้าาา แกเดาผิดเเล้วหย่ะ5555+  ไอเมฆนั่นเเหละ บอกว่ากำลังมา"

"อ้าวหรอ เอ่อ แก มีไรจะเล่าให้ฟัง มีเรืองแปลกๆหว่ะ"

"เรื่องอะไรของแก เรื่องแปลกๆ นายหมอกเป็นเกย์รึไง"

"ไม่ใช่  อย่าปากเสีย  คือมันมีคนมากดกริ่งหน้าบ้านฉันเเล้วพเปิดไปก็ไม่มีใคร มีเเต่ลูกบอลกับใบสมัครลงประกวดทำเค้กวันมะรืน"

"เห้ยย ใครวะ แกไปพูดกับใครไว้วะว่าแกอยากแข่ง"

"ก็มีไอเมฆแหละมาถาม เมื่อวาน"

"เห้ยยย คงไม่ใช่เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อหรอกมั้ง"

"บ้า เออแก ประกวดทำเค้กที่เค้านับคะเเนกันจากอะไรวะ"

"ก็...นับจากใครขายได้มากกว่ากันไง  ปีที่เเล้วอ่ะนะ คนชนะขายได้ตั้ง50กว่าชิ้นแหน่ะ"

"โหยยย  โหดหว่ะ ฉันยอมเเพ้  เออ แกงั้นเดี๋ยวฉันไปเขียนใบสมัครก่อนนะ โชคดี"

-------------------------------------------------
วันแข่ง

"ขอบใจเเกมากนะดาวที่มาช่วย"

"ไม่เป็นไรแก แต่ถ้าชนะขึ้นมา อย่าลืมฉันละกัน"

ฉันกับดาวช่วยกันจีดร้านเพื่อเตรียมตัวขายเค้กในวันนี้

โจทย์คือให้ทำเค้กทั้งหมด100ชิ้น ใครขายได้มากกว่ากันก็เป็นฝ่ายชนะ และผู้ชนะจะได้โควต้าไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยชื่อดัง

"เหอะๆ ไม่เห็นต้องแข่งให้ยุ่งยากเลย ยังไงๆฉันก็ชนะอยู่เเล้ว"

เสียงไอซิ่ง ดาวโรงเรียน ที่ทั้งน่ารัก ทำขนมเก่ง แต่ นิสัยเเม่มดมากๆ

"อย่าเพิ่งมั่นใจเลย สงครามยังไม่เริ่มเลยนะ"

ยัยดาวเถียงออกไปด้วยความหมันไส้

"หึหึ  ก็คอยดูเเล้วกัน ตอนนี้ร้านอื่นเค้าก็เริ่มขายได้เเล้วนะ ร้านเธอหล่ะ โฮ๊ะๆๆ ยังตั้งร้านไม่เสร็จเลยหรอเนี่ย"

"เธอนี่มัน...."

"อ้าวหมอก  ลองชิมเค้กของเราก่อนมั้ย อร่อยนะ "

ยัยดาวที่กำลังจะฟัดกับยัยไอซิ่งถึงกับชะงัก เพราะหมอกกับเมฆที่เดินผ่านมา ไอซิ่งเอาเค้กป้อนหมอก พร้อมทำตาหวานใส่ ท่าทางน่าหมันไส้สุดๆ

"อร่อยมั้ยหมอก"

"อื้มอร่อยดีนะ  เราซื้อ2ชิ้นซิ จะเอาไปฝากที่บ้านหน่ะ"

"ได้เลยหมอก^^"

ไอซิ่งยิ้มหวานก่อนจะหันมาจิกตาเย้ยหยันใสพวกฉัน

"เป็นไงมั่ง ขอโทษนะไม่ได้มาช่วยเลย เดี๋ยวถ้าตั้งร้านเสร็จเดี๋ยวมาช่วยซื้อนะ"

"เห้ย ไม่เป็นไร  วันนี้พวกแกต้องซ้อมบอลหนักเลยนี่ เดี๋ยวขายเสร็จเดี๋ยวไปหาที่สนามบอลนะ"

"อื้ม โอเค"
เมฆพยักหน้าตอบรับ พร้อมเดินจากไป กับหมอก 
ฉันไม่เคยเห็นหมอกยิ้มให้ใครเหมือนที่ยิ้มให้ไอซิ่งวันนี้เลย หรือไอซิ่งจะเป็นคนที่หมอกชอบหรือป่าวนะ

----------------2 ชั่วโมงผ่านไป--------------------

"ฮืออๆๆๆๆ T^T ดาว ทำไงดีแก เพิ่งขายไปได้เเค่10ชิ้นเอง แถมเป็นเพื่อนๆในห้องอีกต่างหาก ดูร้านอื่นซิขายกันไป20-30ชิ้นเเล้ว"

"เห้ยฟ้า  แกอย่าเพิ่งตีโพยตีพาย มันยังไม่จบการเเข่งขันเลยนะ"

ยัยดาวตบไหล่เป็นการปลอบใจ 

เเล้วอยู่ๆ ก็มีน้องม.1ใส่ชุดบอลดูเทอะทะวิ่งมาทางร้านเรา

"ว่าไงคะน้อง เอาเค้กกี่ชิ้นดี ซื้อไปฝากที่บ้านด้วยมั้ย"

"พี่เหลืออีกกี่ชิ้นครับ"

"แหม ๆๆ ถามแบบนี้ เหลืออยู่............."

"ผมเหมาหมดเลย"

"ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา   น้องซื้อจริงๆนะ ไม่ได้พูดเล่นนะ"

ฉันถามน้องย้ำอีกที ตกใจมากๆที่มีคนมาเหมาหมดแบบนี้ อบบนี้ฉันก็ชนะเเล้วอ่ะดิ อร๊ายยยย

"ครับ  พอดีมีพี่ในชมรมกีฬา เหมาเลี้ยงคนทั้งชมรมเลยครับ เเต่บังคับมาว่าต้องเป็นร้านพี่ฟ้าเท่านั้น"

ฉันกับยัยดาวมองหน้ากันอย่างงุนงง เเต่ฉันไม่สนใจเเล้ว ชนะเเล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

-------------------------------------------------------------------------

------------วันจบการศึกษา-------------------

"เห้ยฟ้า ฉันมีเรื่องสงสัยมานานเเล้วหว่ะ"

ยัยดาวพูดขึ้นมาแบบแปลกๆ  ทำเอาฉันเริ่มสงสัยไปด้วย

"สงสัยเรื่องอะไรของแกวะ"

"ไอเมฆมันโทรหาเเกบ่อยมั้ย"

"ก็บ่อยนะ ทุกคืนก่อนนอนอ่ะ"

"จริงดิ ฉันสงสัยมานานเเล้ววว่าไอเมฆมันชอบเเกหรือป่าววะ วันนั้นที่มีคนเอาใบสมัครไปให้ มันก็มาสาย แถมตอนนั้น มีคนมาเหมาเค้กแกอีก ฉันว่ามันเหมาะเจาะไปป่าววะ "

หลังจากดาวพูดจบ ฉันก็มาคิดๆดู ่ามันก็แปลกจริงๆ บางทีก็ชอบมีกระดาษมาอยู่ใต้โต๊ะ เขียนว่า วันนี้วันเกิดเพื่อนเก่าบ้างหล่ะ วันนี้วันเกิดเพื่อนตอนประถมบ้างหล่ะ วันนี้อาจารย์โรงเรียนอนุบสลเกษียรบ้างหล่ะ
ถ้าไม่ใช่ดาวหรือเมฆที่สนิทกันมากๆคงไม่รู้

----------------ณ สนามบอล----------------------

ฉันมาที่สนามบอลเพื่อมาถามเรื่องข้องใจ แต่ผิดคาด ไม่มี ม.6อยู่ที่นี่เลยเพราะทุกคนเตียมตัววางแผนไปฉลองเรียนจบกัย มีเเต่น้องๆม.ต้นที่ยังคงเตะบอลเล่นอยู่

ฉันยืนมองหาอยู่สักพัก เเต่ไม่เจอเลยตัดสินใจจะกลับบ้านเเล้วค่อยโทรหาเมฆเอาทีหลังเเต่ก็ต้องหยุด เพราะมีเสียงน้อง ม.ต้นเรียกไว้

"พี่ครับๆ  "

"มีอะไรหรอจ๊ะ"

"พี่ลืมมือถือครับ"

ฉันรีบล้างดูในกระเป๋ากระโปรงเเต่มือถือของฉันก็ยังอยู่ดี

"นี่ไม่ใช่ของพี่นะ ของคนอื่นเเหละ"

"ไม่ใช่ของพี่เเล้วของใครหล่ะ ก็เนี่ยมีรูปพี่อยู่ที่หน้าจอด้วย"

ฉันรีบคว้ามือถือในมือน้องมาดู ใช่จริงๆอย่างที่น้องพูด นี่มันรูปฉันนี้ ทำไมมาขึ้นเป็นพื้นหลังหน้าจอมือถือเครื่องนี้อ่ะ
  
ตุบ ตุบ ตุบ

เสียงวิ่งมาจากทางด้านหลังทำให้ฉันหันไปดู ไม่ใช่ใครที่ไหน เมฆ กับ หมอกนั่นเอง

"เมฆ............หมอก"

"พอดีลืมของหน่ะ ฟ้ามาทำไรที่นี่อ่ะ"

เมฆพูดเหมือนเป็นการทักทาย

"ลืมอะไรอ่ะ ใช่มือถือนี่หรือป่าว"

ฉันยื่นมือถือให้กับเมฆ เมฆรับไว้พร้อมทำหน้าตกใจ

"คือ........................."

"เมฆ .....  เราถามตรงๆเลยนะ เมฆคิดยังไงกับเรา"

"คือว่า....."

เมฆไม่ตอบอะไร  เต่เดินเข้ามาจับไหล่ฉันทั้ง2ข้าง

"คือไรวะ แกใช่ป่ะเมฆ ที่เป็นคนเอาใบสมัครมาให้เรา แกใช่ป่ะ ที่มาเหมาเค้กเรา ทำไมแกต้องทำขนาดนั้นวะ"

"ฟ้า นั่นแกว่าเราทำให้ฟ้าเยอะเเล้วหรอ ไหนๆมันก็มาถึงขนาดนี้เเล้วเราจะบอกความจริงให้นะ ว่าความจริงเเล้ว มันมีเยอะกว่านั้นอีก"

"มันมีอะไรที่เรายังไม่รู้อีกวะเมฆ เมฆชอบเรา ทำขนาดนั้นเพื่อเรา เเค่นี้ยังช็อคไม่พอหรอ"

"แกไม่รู้อะไรเลยต่างหาก.............."

เมฆพูดจบก็เอามือถือยื่นให้หมอก ก่อนที่หมอกจะเดินเข้ามาหาฉันเเล้วพูดว่า

"ฟ้า..............คือความจริงเเล้ว เราชอบฟ้ามาตั้งเเต่ ม.1เเล้ว มือถือเครื่องนี้เป็นของเราเองแหละ เรื่องใบสมัครนั่น  เราก็เป็นคนทำเองแหละ  เเล้วที่ให้รุ่นน้องไปเหมาเค้ก ก็เราเองแหละ กระดาษที่เราเขียนไปใส่ใต้โต๊ะฟ้า เราเป็นคนทำเองแหละ เราสืบประวัติโรงเรียนตอนประถมของฟ้า จากคอมอาจารย์ฝ่ายทะเบียน เเล้วที่เราออกไปต่อที่อื่นตอน ม.3 ความจริงพ่อเราหวังมากอยากให้เราเข้าโรงเรียนกีฬา เเล้วเราก็เข้าโรงเรียนกีฬาได้อย่างที่พ่อหวังไว้  เเต่ไอเมฆมาบอกเราว่าฟ้าชอบเรา  เราเลยสละสิทธิ์ กลับมาเรียนต่อที่นี่ 
พ่อเราผิดหวังมาก เเต่ในเมื่อเราเลือกเเล้ว ท่านก็ทำได้เเค่ยอมรับมัน เรามาโรงเรียนตี5ทุกวันก็เพื่อมานั่งกินโจ๊กตอนเช้าทุกวัน เรายอมเดินอ้อมไกลๆทุกวัน เพื่อให้ได้เดินไปกับฟ้าทั้งๆที่บ้านเราไปคนละทางเลย ฟ้ารู้มั้ยว่า เราให้เมฆโทรหาฟ้าทุกคืนก่อนนอน ความจริงเเล้ว เราให้ไอเมฆประชุมสายกับเราด้วย เราเลยได้ยินเสียงฟ้าก่อนนอนทุกคืนเลย ขอบคุณนะที่ชอบเรามา3ปี วันนี้ เราก็อยากบอก ว่าเราชอบฟ้ามา6ปีเเล้วเหมือนกัน"

หลังจากสิ้นเสียงหมอก ฉันก็พูดอะไรไม่ออกอีกเลย...........................

"ฟ้า คบกับเราได้มั้ย  เป็นแฟนกับเรานะ"

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากฉัน นอกจากพยักหน้าพร้อมน้ำตาเเละรอยยิ้ม


.
.
.
.
.
.
.
..